Sinds ik een hond heb kom ik veel meer buiten. Twee keer per dag loop ik een rondje van een kwartier en één keer per dag loop ik een grote ronde van een uur. Vaak rijd ik dan even naar het bos. En vooral de ontluikende lente, de zon die warm, maar niet te warm is, maakt van ons bezoek aan het bos een ware traktatie.
Sinds ik meer buiten kom ontmoet ik ook veel meer mensen. De meeste ontmoetingen zijn korte gesprekken over het wel en het wee van de onderlinge communicatie der honden, of een kort onderhoud over het weer. Vaak ook alleen maar een groet. Immers de meeste mensen gaan naar het bos om verlost te zijn van de tumult van het leven. Zo ook ik. Ik kan uren naar het ruisen van de bomen luisteren, ik dwaal over bospaadjes zonder ook maar een gedachte te denken. Vaak neem ik koffie mee, en zit ik een half uur of wat tegen de zon in te kijken.
Vandaag kwam er een man met kleine hond voorbij. Zijn hond en de mijne waren verwikkeld in een stoeipartij, ze waren aan elkaar gewaagd. De man vroeg of hij naast me mocht komen zitten. Ik had hier geen bezwaar tegen en we raakten langzaam aan de praat. Hij vertelde dat hij elke middag vier uur per dag door het bos liep. ‘s Ochtends ging hij van 8 tot na de lunch naar een dagbesteding, daarna haalde hij zijn hond op en ging naar het bos. Weer of geen weer. ‘s Avonds zat hij thuis.
Hij was zoveel van huis omdat hij het er niet fijn vond. Hij had er niets te doen.
Ik heb me nog nooit verveeld dus ik kan me moeilijk voorstellen dat iemand niet weet wat hij moet doen. Als ik ooit in de situatie zou raken dat ik me zou vervelen, zou ik gelijk een puzzel van 2000 stukjes kopen, de tafel leegvegen, een flinke pot koffie zetten, een zacht muziekje opzetten en helemaal los gaan op die puzzel. Maar goed, deze meneer vertelde dat hij verstrikt raakte en dichtsloeg op het moment dat hij niets deed en alles kon doen. En dat was dan weer iets wat ik me goed kan voorstellen en zelfs herkende bij mezelf.
De mens heeft een plek nodig waar hij van weg kan gaan en waar hij naar terug kan keren.
Ik vroeg of er een plek op deze wereld is waar hij zich wel fijn voelt. En daarop antwoordde hij met een nee. Geen enkele plek, ook geen vierkante meter? Of een plek in je hoofd, het hoeft niet een fysieke plek te zijn, maar een verbeelding, of herinnering. Hij dacht na. En antwoordde van niet. Deze plek dan, dit bankje, de zon, het geruis van de bomen, je hondje dat ronddartelt en die ganzen die terugkomen uit één of ander warm land? Hij moest er over nadenken.
De honden waren uitgespeeld, de man stond op en zei me gedag. Ik keek hem na en bleef nog even, voor de vorm, zitten, maar eigenlijk wilde ik gewoon terug naar de auto. Ik had wel weer zin om naar huis te gaan.
Het gesprek bleef me de hele dag bij.
Ik probeer me een leven voor te stellen waarbij er geen enkele fijne plek is, zelfs niet in mijn hoofd. Ik probeer me voor te stellen hoe dat voelt. Ik heb tijden gekend dat ik Thuisloos was, dat ik geen veilige plek had waar ik naartoe kon gaan, maar dan was er altijd wel een toevluchtsoord, een droom, of herinnering, of fantasie waarin ik kon verblijven. Als ik het niet vind hier, op deze aardkloot, dan schiet ik als een haas naar mijn happy place, dat zich ergens tussen mijn hart en voeten bevindt.
Een veilig oord.
Een plek toe eigenen, een plek voor jezelf maken, is iets heel persoonlijks. En sommigen onder ons die kunnen dat, van nature. Die weten hoe dat moet; een thuis creëren, het gezellig maken voor jezelf. Maar er zijn veel meer mensen die niet weten hoe je een fijne plek creëert. Om een fijne plek om je heen te creëren moet je in de eerste instantie weten wat fijn-voelen betekent. Er is zelfkennis nodig bij het creëren van een plek die in lijn is met jouw kernwaarden. Dat is een voorwaarde om je plek te vinden. En wellicht ook ergens onze taak hier op aarde.
De mens heeft een plek nodig waar hij van weg kan gaan en waar hij naar terug kan keren. Een plek waar hij zich kan settelen en kan uitrusten, een plek die hem geruststelt en die hem in staat stelt om helemaal zichzelf te zijn. Een plek die kalmeert en als thuis voelt. Een plek die je niet hoeft te delen. Een serie vierkante meters die jou toebehoren. Een plekje, op deze immens grote aarde, dat helemaal van jou is. Een veilig oord.
Het is niet vanzelfsprekend om, zoals de meeste mensen in Nederland, een eigen huis te hebben, wij zijn gezegend. Toch is het ook geen vanzelfsprekendheid dat iedere Nederlander met huis zijn behoeften kan vertalen naar het maken van een Thuis. Dat is niet gemakkelijk.
De invloed van de ruimte om ons heen wordt zwaar onderschat, we focussen ons op allerlei aspecten in ons leven die we kunnen verbeteren om gelukkiger te worden, maar de ruimte om ons heen bestuderen en naar je hand zetten, is niet standaard onderdeel van dit traject. We worden door de dingen om ons heen herinnerd aan wie we zijn. Als je deze dingen bestudeert en als je de dingen weghaalt waar je niet blij van wordt, dan komt er ruimte, ruimte om jezelf opnieuw te definiëren zonder dat je gehinderd wordt door beladenheid die je vast laat zitten in een gevoel dat je niet meer dient.
Nadenken over wat je omringt.
Alleen al nadenken over de spullen om je heen kan je al een uur of wat bezig houden. Eén van de dingen die ik doe als ik “lost” ben. Kijk eens om je heen. Die foto van je vader op het dressoir, wat roept dat op? Die plant met bruine bladeren die je niet meer gefikst krijgt, wat geeft dat voor gevoel? Dat bakje met kruidenpotjes in de keuken, is er niet een manier waarop je het op een andere manier kan organiseren waardoor het minder rommelig oogt (en je je daardoor rust ervaart als je de keuken binnenstapt)? Hoe wil je je voelen als je ‘s avonds thuis komt van een lange dag bezig geweest te zijn? Wil je dan een puzzel maken of lekker een filmpje kijken? Kan je dat beter aan de voorkant van de woonkamer doen, of beter in de hoek, ver weg van de geluiden van buiten? Een plekje waar geen vogel, geen boom, geen wolkje je kan zien, maar jij hen wel ;-).
Je omgeving onder de loep nemen en veranderen brengt van alles in beweging. Je zult je anders voelen als je omgeving veranderd is.
Liefs Niki
Comments